سفر به دریاچه ارواح

اگه شما هم مثل من به عکاسی علاقمند باشین، عاشق دریاچه ارواح یا ممرز میشین. دو ماه پیش بار اولم بود که این دریاچه رو میدیدم. وقتی به اونجا رسیدم بازمانده هایی از تنه درختان درست در وسط دریاچه وجود داشتند، این درختان فضا را وهم آلود و در عین حال جذاب کرده بودن. پیش خودم گفتم کاش زودتر به این مکان برای عکاسی اومده بودم. اونجا یه سری صدای حیوون وحشی هم شنیده می شد و چون که اونجا مه آلود هم بود ترکیب این دوتا یک فضای مخوف و در عین حال خفنی رو ایجاد کرده بود که غیر از عکاسی خودمم خیلی لذت بردم. فضاش عین فیلمای ترسناک بود، اصلا به خاطر همینه که اسم روح روی این دریاچه گذاشتن. البته آرامش این دریاچه نیز وصف ناپذیره. پس اگه یه موقع نوشهر اومدین بازدید از دریاچه ارواح یا ممرز رو اصلا از دست ندید که نصف عمرتون بر فناست.