شاید به جرأت بتوان گفت که مقام ریاست جمهوری آمریکا، قدرتمندترین مقام سیاسی در جهان است. انتخاب رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از سال 1789 تا به امروز به همین شکل و با تغییراتی جزئی ادامه داشته است. تا به امروز که جو بایدن از حزب دموکرات بر صندلی ریاست جمهوری در ایالات متحده تکیه زده است، آمریکا 46 رئیس جمهور داشته است. مقام ریاست جمهوری در این کشور قدرت زیادی دارد و از هر مقام دیگری در دوره خود تاثیرگذارتر خواهد بود. در این مقاله با تاریخ و فراز و نشیب‌ها و نقش ان در آمریکا آشنا خواهیم شد.
ریاست جمهوری آمریکا چگونه انتخاب می‌شود؟
ایالات متحده انتخابات ریاست جمهوری خود را هر چهار سال یک بار برگزار می‌کند. در کنوانسیون ملی، احزاب سیاسی بزرگ و کوچک، کاندیداهای ریاست جمهوری و معاون رئیس جمهور را معرفی می‌کنند. سپس شهروندان به کاندیدای ریاست جمهوری و معاون ریاست جمهوری به انتخاب خود رأی می‌دهند.
با این حال، این آرا مردم به صورت مستقیم باعث انتخاب نامزد مورد نظر نمی‌شود. در عوض، آرا به کالج انتخاباتی فرستاده می شوند و آرا مردمی با توجه به تعداد رای هر ایالت در کالج الکترال، شمارش می‌شوند. نامزد با اکثریت در کالج انتخابات، در انتخابات ریاست جمهوری برنده خواهد شد.
از سال 1789 تا 1933، دوره‌های رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور و دوره کنگره همزمان بود یعنی از 4 مارس آغاز میشد و در 3 مارس پایان مییافت. این با تغییر در تصویب بیستمین اصلاحیه قانون اساسی، در سال 1933 تغییر یافت. از سال 1934، تاریخ آغاز کنگره 3 ژانویه شد (مگر اینکه کنگره طبق قانون روز دیگری را تعیین کند) و از سال 1937 تاریخ شروع دوره ریاست جمهوری به روز20 ژانویه تغییر یافت.
ریاست جمهوری در ایالات متحده چه اختیاراتی دارد؟
کسی که به مقام ریاست جمهوری آمریکا می‌رسد، اختیارات زیادی دارد، از جمله:
رئیس دولت:رئیس جمهور، ریاست همه افراد کابینه یا هیئت دولت را به عهده دارد.
فرمانده کل نیروهای مسلح:رئیس جمهور، فرمانده غیرنظامی نیروهای نظامی این کشور است.
قانونگذار ارشد: رئیس جمهور اطلاعاتی را در اختیار کنگره قرار میدهد تا از طریق اتحادیه ایالتی مورد بررسی قرار گیرد و توصیههایی برای در نظر گرفتن اساسنامه‌های جدید ارائه میدهد.
رئیس دیپلماسی:ریاست جمهوری آمریکا هم سخنگوی ملی و هم رهبر جهانی است. انتظار می‌رود رئیس جمهور به عنوان نماینده کشور، با روابط خود در سراسر جهان از امنیت و منافع اقتصادی آمریکا دفاع کند و همچنین از اصول دموکراتیک و حقوق بشر نیز در سطح بینالمللی حمایت کند.
رئیس اجرایی:یک رئیس جمهور به عنوان مدیر ارشد اداری دولت فعالیت می‌کند، با این هدف که قوانین را صادقانه اجرا کند. رئیس جمهور همچنین با مشاوره و موافقت سنا، مقاماتی را منصوب می‌کند.
ریاست جمهوری و دموکراسی
برای هزاران سال قبل از قانون اساسی آمریکا، مردم فکر میکردند یک «قدرت اجرایی قوی» با یک «دموکراسی» که جفرسون آن را «خودگردانی» نامید، ناسازگار است. زیرا چگونه مردم می‌توانند مسولیت فوق العاده‌ای را به یک فرد واگذار کنند و هنوز هم نظام خود را دموکراسی بدانند؟
به عبارت دیگر، ایده دادن قدرت زیاد به یک شخص فقط در صورتی منطقی بود که این کشور پادشاهی بوده و توسط یک پادشاه یا ملکه اداره شود. در آن روز و در یک کشور دموکراتیک که رای دهندگان نمایندگان را انتخاب میکردند، دادن قدرت زیاد به یک گروه منتخب، در یک مجلس قانونگذاری منطقی بود اما به نظر نمی‌رسید که دادن قدرت زیاد به یک نفر در یک کشور دموکراتیک منطقی باشد.
نویسندگان قانون اساسی، این وضعیت را درک کردند. آنها نگران این بودند که به یک نفر قدرت بیش از حد بدهند. به یاد داشته باشید، بنیانگذاران کشور به تازگی برای استقلال علیه انگلیس جنگیده بودند. آنها همچنین نگران بودند که یک مدیر قدرتمند بتواند به قدرتی ظالم یا فاسد تبدیل شود.
مجمع نویسندگان قانون اساسی و مقام ریاست جمهوری آمریکا
نویسندگان قانون اساسی مشکلات یک قوه مجریه ضعیف را نیز دیده بودند. درخواست تصمیم از مجالس قانونگذار ایالتی برای تصمیم گیری‌های ملی، بسیار طولانی میشد و گاهی اوقات مشکلات به هیچ وجه حل و فصل نمی‌شدند. به همین دلیل، نویسندگان قانون اساسی درباره اینکه رئیس جمهور باید چه منصبی داشته باشد، بحث کردند.
افرادی مانند جیمز مدیسون و توماس جفرسون معتقد بودند قدرت ریاست جمهوری آمریکا باید محدود شود و در مقابل آنها افراد دیگری مانند الکساندر همیلتون، فکر میکردند رئیس جمهور باید لنگر دموکراسی آمریکا بوده و قدرت کافی برای هدایت پروژه های بزرگ، برای منافع عمومی را داشته باشد. در سال 1787 ، نمایندگان کنوانسیون قانون اساسی توافق کردند که رئیس جمهور یک نفر باشد اما آنها تصمیم گرفتند که به رئیس جمهور قدرت زیادی ندهند و این شخص در هر بار برای یک دوره چهار ساله انتخاب شود.
آبراهام لینکلن برای رهبری خود در طول جنگ داخلی آمریکا و سخنوری در سخنرانی هایی مانند سخنرانی گتیسبورگ، اغلب به عنوان بزرگترین رئیس جمهور در نظر گرفته می شود.
شاخص‌ترین رئیس جمهورهای آمریکا
جورج واشنگتن
جورج واشنگتن اولین کسی بود که به ریاست جمهوری آمریکا رسید. او ایالات متحده آمریکای نوپا و جدید را کنار هم نگه داشت. او شکل جدید دولت را مشروعیت بخشید و بنیان دموکراسی در ایالات متحده را بنیان نهاد. واشنگتن همچنین سنت‌های بسیاری را پایهگذاری کرده است که امروزه برخی از آنها همچنان وجود دارند. از مراسم و پروتکل‌های پیرامون سخنرانی‌های آغازین گرفته تا سیاست خارجی انزواطلبانه تا اوایل قرن بیستم، از ایده‌های واشنگتن هستند که بسیار تاثیرگذار بوده اند.
آبراهام لینکلن
آبراهام لینکلن با صدور اعلامیه، بردهها را در کنفدراسیون آزاد اعلام کرد و برای اصلاحیه سیزدهم تلاش کرد تا برده‌داری در ایالات متحده را غیرقانونی اعلام کند. وی قدرت رئیس جمهور را گسترش داد و پدر بنیانگذار حزب جمهوری خواه بود.
رونالد ریگان
رونالد ریگان در شرایط بحرانی به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، زیرا قدرت ایالات متحده در سطح بینالمللی رو به زوال بود. او قدرت و اعتبار ایالات متحده را در سراسر جهان بازیابی کرد. مخارج نظامی وی منجر به نابودی اقتصاد شوروی شد که نتوانست با هزینه‌های ایالات متحده همگام شود و متعاقب آن فروپاشی امپراتوری شوروی اتفاق افتاد.
بدون ریگان، ایالات متحده ممکن بود در جنگ سرد در سال 1991 پیروز نشود. سیاست‌های اقتصادی ریگان، ضمن افزایش بدهیهای ایالات متحده، سال‌ها رشد ناشناخته‌ای را برای اقتصاد ایالات متحده فراهم کرد. هنگامی که وی در سال 1989 دفتر خود را ترک کرد، یکی از تحسین‌شده‌ترین افرادی بود که به ریاست جمهوری آمریکا رسیده‌اند.
فرانکلین دلانو روزولت
فرانکلین دلانو روزولت این تمایز را دارد که تنها رئیس جمهور منتخب آمریکا در چهار دوره است. وی در دوران رکود بزرگ اقتصادی، ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده گرفت و به افراد آسیبدیده کمک کرد.
برنامه های وی به میلیونها شهروند آمریکایی کمک و امید بخشید و بنیان دولت رفاه مدرن را بنا نهاد. فرانکلین روزولت با کمک به انگلیس در اوایل مبارزه با آلمان نازی، دموکراسی را در اروپا نجات داد و اقتصاد ایالات متحده را به اقتصادی در زمان جنگ تبدیل کرد که قادر به پیروزی در جنگ جهانی دوم باشد. در طول جنگ، وی یکی از پدران بنیانگذار سازمان ملل شد و ایالات متحده را متعهد به اجرای سیاست خارجی مداخله گرانه فعال کرد.
تئودور روزولت
تئودور روزولت، سنت دیرینه انزوا طلبی امریکا در سیاست جهانی را شکست. وی با درگیر شدن در امور جهان، ایالات متحده را در راه تبدیل شدن به یک «ابر قدرت جهانی» در قرن بیستم قرار دارد. تئودور روزولت، کانال پاناما را به جهانیان هدیه داد و وی اولین شهروند آمریکایی بود که به دلیل حل و فصل جنگ ژاپن و روسیه در سال 1906 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
توماس جفرسون
توماس جفرسون، روشنفکرترین رئیس جمهور تاریخ آمریکا بود. او به دلیل نوشته‌هایش از شهرت جهانی برخوردار بود و نویسنده اصلی اعلامیه استقلال بود. به عنوان رئیس جمهور، جفرسون با خرید لوئیزیانا، اندازه کشور را دو برابر کرد و کشور را از جنگ با قدرت های بزرگ اروپایی باز داشت.
ریاست جمهوری آمریکا در قرن بیستم
فرانکلین روزولت، که کشور را در دوران رکود بزرگ اقتصادی و جنگ جهانی دوم در دهه های 30 و 40 هدایت میکرد، قدرت ریاست جمهوری را بسیار گسترش داد. در دوران معاصر، از رئیس جمهور به عنوان رهبر تنها ابرقدرت جهانی و یکی از قدرتمندترین شخصیت‌های سیاسی جهان یاد می‌شود . رئیس جمهور آمریکا به عنوان رهبر ملتی با بزرگترین اقتصاد با تولید ناخالص داخلی، دارای قدرت سخت و نرم داخلی و بینالمللی قابل توجهی است.
ارسال یک پاسخ